คำกราบบังคมทูล และอวยพรของท่านนายกรัฐมนตรีเป็นที่จับใจและเป็นกำลังใจให้แก่ข้าพเจ้าเป็นอันมาก ในฐานะที่ท่านเป็นผู้ที่พูดแทนท่านทั้งหลาย เท่ากับว่าทั่วประเทศก็ว่าได้ ข้าพเจ้าขอขอบพระคุณท่านนายกรัฐมนตรี และก็ขอบพระคุณที่ได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาลตลอดมาในด้านการทนุบำรุง สมาชิกศิลปาชีพ มูลนิธิส่งเสริมศิลปาชีพถ้าไม่ได้รับการช่วยเหลืออย่างมากจากรัฐบาล มูลนิธิส่งเสริมศิลปาชีพก็คงจะไม่สามารถดำเนินการช่วยเหลือประชาชนมากเท่าที่ควรจะเป็น ที่เป็นมาทุกๆปีนี้

เมื่อข้าพเจ้าไปภาคอีสาน โดยเสด็จฯพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ไปภาคอีสาน ก็ไปสนับสนุนชาวบ้านให้ทำการทอผ้า และปลูกหม่อนเลี้ยงไหม ซึ่งสังเกตดูว่า เป็นสิ่งที่เขาสามารถที่จะทำได้สวยงามและคุ้นเคยอยู่แล้ว ปรากฎว่าบัดนี้มีสมาชิกปลูกหม่อนเลี้ยงไหมและทอผ้าเป็นจำนวนมากมายทั่วอีสาน และก็นำงานบ้านมาส่ง เช่น ผ้าไหม สวยงามต่างๆที่ทอโดยฝีมือเอกของชาวภาคอีสาน ซึ่งข้าพเจ้าก็ได้จัดให้มีวัน เรียกว่า วันไหม ที่จังหวัดสกลนคร และได้เชิญชาวต่างประเทศ คณะทูต แล้วก็เพื่อนๆ ข้าพเจ้าตามประเทศต่างๆ ให้มามาในงานวันไหมนี้ ชาวบ้านก็จะส่งไหมต่างๆที่เขาทอไว้แล้วมาแสดง แล้วก็ อาจารย์สมิทธิ ศิริภัทร์ อาจารย์ของกรมศิลปากร ผู้ที่เป็นผู้ที่คุ้นเคย รู้จักของครอบครัวข้าพเจ้า ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และข้าพเจ้ามาช้านาน และเพื่อนๆก็จะไปช่วยตกแต่งสวนที่สกลนครที่พระราชฐานให้งดงาม มีแสดงศิลปะเกี่ยวกับผ้าไหมของอีสาน โดยเฉพาะ ซึ่งเป็นที่ชื่นชอบของชาวต่างประเทศมาก แล้วก็จะขอมาประจำทุกปี แล้วซื้อผ้าไหมไทยนี่มากมายก่ายกอง ซึ่งข้าพเจ้าชื่นใจมาก เพราะว่าทำให้ชาวบ้านได้มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นมากๆ และยิ่งชาวต่างประเทศเขามาซื้อเองในวันไหม ก็เท่ากับว่าได้ตลาดต่างๆในโลก เช่น ญี่ปุ่น อเมริกา หลายๆประเทศที่มาขอซื้อเป็นจำนวนมาก แล้วก็มีนักออกแบบมีชื่อเสียงของอเมริกันก็มาเอง มาดูเลือกซื้อไหมเอง อันนี้เป็นสิ่งที่ข้าพเจ้าหวังและฝันเอาไว้ที่ว่าวันหนึ่งจะทำสำเร็จ โดยที่ปล่อยเดี่ยวชาวบ้าน ได้ให้เปิดตลาดตามจังหวัดต่างๆตามภาคพื้นต่างๆของประเทศไทย อย่างภาคใต้นี่ก็เก่งมากในการปัก ปักสวยเหลือเกิน แล้วก็การสานย่านลิเภา ซึ่งก็เป็นที่สนใจของชาวต่างประเทศ

ข้าพเจ้าลืมไปขอโทษ ยังไม่เชิญให้ท่านนั่งเลย ขอเชิญนั่ง (ทรงพระสรวล) นี่แหละลางของ ๗๐ มาแล้ว คุยจ้อไปตั้งนาน ต้องขอบคุณ ทุกปีได้กำลังใจจากทุกๆคน จากรัฐบาล และทุกองค์การต่างๆ มูลนิธิต่างๆ ขอบพระคุณมาก ในต้นเดือนตุลานี้ ข้าพเจ้าได้รับเชิญจากทางชมรม หรือจะเรียกอะไรหนังนะ เดี๋ยว (ทรงพระสรวล) นี่คือ Sign ๗๐ เลยจำไม่ได้ American Film Institute ขอเชิญข้าพเจ้าไปให้บอกว่า ขอให้ไปเปิดหนังให้เป็นประธานเปิดหนังสุริโยไท ที่ Kennedy Center ข้าพเจ้าก็รับทันที เพราะว่าทราบดีว่า ที่ Kennedy Center นี้เป็นที่ที่พิเศษ หนังหรือละครหรือว่าคอนเสิร์ตต้องพิเศษจริงๆ จึงจะได้รับอนุญาตให้ไปแสดงที่ Kennedy Center นี่ก็ได้รับการเชิญมาจริงๆ โดยไม่ได้วิ่งเต้นอะไรเลย ทำให้เพราะสนใจมาก (ทรงพระสรวล)นี่ข้าพเจ้าก็ปลื้มใจมากแล้วก็เลยคิดว่า ไหนๆไปแล้วก็จะขอลาท่านทั้งหลาย ได้เอาศิลปาชีพบางชิ้นที่ข้าพเจ้าเห็นว่าระดับโลกจริงๆ ผลิตโดยฝีมือชาวบ้านไทย คือ สมาชิกศิลปาชีพ เป็นฝีมือที่ ๑ ของโลกจริงๆที่เคยไปแสดงที่ปารีสหนหนึ่งก็ว่าดีแล้ว คราวนี้ฝีมือของสมาชิกศิลปาชีพยิ่งเหนือขึ้นไปอีก สวยงามมาก เป็นประเภท เครื่องเงิน เครื่องทอง เครื่องสานต่างๆคิดว่าน่าจะเอาไปแสดงให้เห็นว่าเป็นอย่างไร โดยเขาไม่อันนี้เขาไม่ได้เชิญมา หาโอกาสเอง เอาไป ว่าจะเลี้ยงพวกเพื่อนๆ และก็จะแสดงฝีมือของชาวศิลปาชีพและทางศิลปาชีพนี่ก็เจริญงอกงามไปมาก ยิ่งข้าพเจ้าได้ทำงานเกี่ยวกับศิลปาชีพมากเท่าใด ก็ยิ่งมีความปลาบปลื้มแล้วก็แปลกใจด้วย แล้วก็ปลาบปลื้มที่สุดในคนไทย เพราะว่าปรากฎว่า คนไทยทั้งหลายต่อให้ยากจนปานใดก็ตาม แต่ว่ามีฝีมือในตัวเอง ฝึกศิลปาชีพไม่เท่าไหร่ ช่างเงิน ช่างทอง ช่างแกะสลักไม้ ช่างเขียน แม้แต่เขียนรูปวิว เขียนรูปอะไรต่างๆนี่ก็สวยมากเลย สามารถนำออกจำหน่ายได้อย่างสบายๆ แสดงว่าคนไทยเราเก่ง ถ้าได้โอกาส คนไทยนี้ข้าพเจ้าหมายถึงทุกๆคนที่อาศัยบนผืนแผ่นดินทองนี้ เป็นผู้ที่มีความสามารถ ทั้งรัฐบาล

และทั้งองค์การต่างๆ ไม่ต้องช่วยเหลืออะไรมากเท่าไหร่หรอก ขอให้ให้โอกาสเขาตอนต้นนี่เท่านั้นเอง ฝึกหัดเขา เพราะเขายากจนมาก ก็ทำแต่ ทำนา ทำไร่ และข้าพเจ้าก็ต้องอยากให้ท่านทราบด้วยว่า ศิลปาชีพช่วยเหลือคนมาก จนกระทั่งเวลาที่ข้าพเจ้าจากกรุงเทพฯไปอย่างไปภาคตะวันออกเฉียงเหนือนี่ก็ ไปอยู่ทางโน้นเดือนกว่า ไปอยู่ภาคใต้ก็เดือนกว่าเกือบ ๒ เดือน ที่อยู่มากกว่าเพราะว่าสังเกตว่าผู้คนยากจนมาก แล้วก็ไปฝึกหัด ก็เห็นเลยว่า ประเดี๋ยวเดียวดั่งใจ ดั่งใจจริงๆที่ว่า ฝีมือของเขาจะขึ้นมาตามที่เราคาดหวังจริงๆ เก่งมากคนไทย เพราะฉะนั้น ข้าพเจ้าจึงอยากที่จะนำฝีมือของคนไทยเหล่านี้ไปแสดงอีกหนหนึ่งที่สหรัฐอเมริกา ถึงแม้จะเป็นการแสดงกับคนหมู่เล็กๆก็ตาม อยากให้เห็นว่าคนไทยนี่สามารถยังไง ถ้าได้รับความช่วยเหลือแล้วไปลิ่ว

แล้วก็ที่ข้าพเจ้าขอบคุณรัฐบาลมาก ในการช่วยเหลือมูลนิธิส่งเสริมศิลปาชีพ เพราะเมื่อข้าพเจ้าตามเสด็จไปทางภาคอีสานนี่ ประชาชนทราบก็จะมา มากันเต็ม เอาผ้าที่เขาทอมาขายแก่มูลนิธิส่งเสริมศิลปาชีพ ซึ่งเราก็จะตรวจดูแล้ว ทุกผืนทุกอะไรก็จะบอกเขาว่าอันนี้ฝีมือหยาบไปหน่อย ขอให้ต่อไปได้รับเป็นสมาชิกแล้วให้ฝีมือดีขึ้น เพื่อที่จะได้ตลาดกว้างขวางขึ้น เขาก็ทำตามนั้น และมูลนิธิส่งเสริมศิลปาชีพ ปีๆหนึ่งอย่างที่เฉพาะทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือก็จะต้องทุ่มเงินไปกว่า ๒๐๐ ล้านแต่ละปี เฉพาะที่ภาคอีสานเท่านั้น เพราะงั้นก็ มูลนิธิส่งเสริมศิลปาชีพก็รับงานหนักไม่ใช่เล่น แต่ก็ปลื้มใจที่ว่า เป็นการให้ความหวังแก่ราษฎร เพราะเมื่อข้าพเจ้าไปอยู่ในที่ไหนนานๆ ก็จะมีเด็กหนุ่มเด็กสาวมาบอกว่า ท่าน ผมหรือฉันหรือจบแล้วนะ แต่งานหายากเหลือเกิน ไม่มีงานจะทำ

อันนี้ข้าพเจ้าก็คิดว่า ทั้งพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและข้าพเจ้า และรัฐบาลก็เช่นกัน คงจะต้องมีความหนักใจมากในการที่เรียกว่า คนหนุ่ม คนสาว จบการเล่าเรียนแล้วหางานทำไม่ได้ ข้าพเจ้าก็ถามว่า คุณเลือกงานหรือเปล่า เขาบอก ผมไม่เลือกงาน งานอะไรก็ได้ ขอให้ได้รายได้ไปช่วยเหลือจุนเจือครอบครัว เขาก็ขอมาเข้าศิลปาชีพ ข้าพเจ้าก็เลยให้มีแกะสลัก เพราะคิดว่า ผู้ชายทำได้ดี และสวยงาม เขาแกะสลักมา ฝีมือพิสดาร สวยมากแล้วก็ปั้นแกะสลักตอนนี้ก็เพิ่มการปัก ซึ่งทางภาคใต้โดยเฉพาะพี่น้องชาวไทยอิสลาม ฝีมือยอดเยี่ยมจริง ๆ จะเข้าระดับโลกได้ เก่งมาก เมื่อคนไทยเราเก่งถึงปานนี้แล้วถ้าได้รับการช่วยเหลือจากท่านทั้งหลายและทางรัฐบาลก็ได้ช่วยเหลืออยู่แล้วเขาก็จะมีความภาคภูมิใจและมีฐานะความเป็นอยู่ดีขึ้นเป็นลำดับ ซึ่งอันที่จริงไม่ยากเลยที่จะช่วยเขาถ้าเขาทำอะไรไม่ได้จริง ๆ แย่จริง ๆ ข้าพเจ้าก็คงจะหนักใจมาก นี่ไม่หนักใจเลย เพียงให้โอกาสเขาเท่านั้นเองให้เวลาเขามาฝึกมาซ้อมมาเรียน ซึ่งไม่นานเลยไม่ถึงปีความสามารถเขาจะเกิดขึ้นและไม่ใช่ความสามารถธรรมดา ๆ เขา ยังคิดแบบวิธีแกะสลักวิธีปั้นวิธีอะไรใหม่ ๆ ทอผ้าอะไรอย่างนี้ เขาจะคิดออกขึ้นมา อันนี้เป็นที่เชื่อใจว่าคนไทยเป็นทรัพยากรของแผ่นดินจริง ๆ ที่รัฐบาลและท่านทั้งหลายช่วยสนับสนุนนี่ จะเป็นผลดีต่อประเทศชาติเป็นอย่างมากแล้วก็เวลาที่ข้าพเจ้าไปทางภาคใต้ ก็จะช่วยในเรื่องสานลิเภาและเขาจะไม่หยุดนิ่งที่ว่า สานกระเป๋าถือสวย ๆ เขาจะสานเป็นเหมือนกับพานใส่ของอะไรที่สวยงาม เขาจะคิดเองพานและจานใส่ของสวย ๆ ไม่ใช่ใช้สอยในเกี่ยวกับเรื่องอาหารเท่านั้น จานซึ่งเหมือนจานแล้วก็ทำด้วยลิเภาเราอาจจะใส่ของอะไรที่สวยงามได้ประดับได้เขาคิดเขาเอง

ทางเหนือก็มีชาวเขาซึ่งเก่งอยู่แล้วทางด้านเครื่องเงินนี่ มีความสามารถเข้าไปนิดเดียวเท่านั้นเครื่องเงินต่าง ๆ ที่เราขอร้องให้เขาทำนี่ ก็จะประดิษฐ์ขึ้นมาอย่างโต๊ะเล็ก ๆ อย่างโบราณเรียกว่าโต๊ะเหมือนกับโตก ที่ชาวเชียงใหม่ทำชาวเขา เขาจะสานด้วยเงิน ให้ข้าพเจ้าเป็นโตกเงินสวยมากเลย ชาวต่างประเทศเห็นก็ทึ่งมาก อันนี่เขาคิดขึ้นใหม่เองไม่ได้ซ้ำแบบอะไรเลย ธรรมดาเขาชำนาญแต่เครื่องประดับเงินของเขาชาวเขา แต่พอมาเป็นสมาชิกศิลปาชีพที่กรุงเทพฯ หรือที่ไหน ๆ ก็ตามบางพวกเขาตามไปในขบวนเสด็จฯ เสด็จฯเหนือ เสด็จฯใต้ ไปตะวันออกเฉียงเหนือก็มีศิลปาชีพจำนวนหนึ่งที่จะตามไป และเราก็จะรับศิลปาชีพที่ภาคเหนือ ภาคใต้ ตะวันออกเฉียงเหนือเข้ามาร่วมกัน ก็มีความสามัคคีรู้จักกันดีมากขึ้น อันนี้ก็ต้องขอบพระคุณท่านนายกฯ และคณะรัฐบาลที่ได้ให้ความช่วยเหลือ เพราะว่าการช่วยเหลืออะไรก็ไม่ดี เท่าที่ทำให้ประชาชนมีงานทำมีความหวังสามารถรักษาเกียรติยศของตัวเองได้ หมายความว่าความภาคภูมิใจในตัวเอง ที่เขาสามารถหาเงินมาเลี้ยงครอบครัวด้วยความรู้ความสามารถของเขาเอง ที่ฝรั่งเขาเคยชมข้าพเจ้าว่า ยูเนี่ยเป็นคนให้ dignity แก่ประชาชนชาวไทย แปลว่าทำให้เขาสามารถยืนขึ้นได้และช่วยเหลือตนเองได้ อันนี้สำคัญมาก

ข้าพเจ้ายังต้องขอบคุณท่านทั้งหลายที่สนับสนุนงานของข้าพเจ้า และช่วยกันใช้สินค้าไทยและขอบคุณคนตาบอดที่ไปช่วยบริจาคโลหิต ในวันเกิดของข้าพเจ้าที่อายุ ๗๐ นี่ แล้วทราบซึ้งมากขอบพระคุณสภาสังคมสงเคราะห์แห่งประเทศไทยที่ดำเนินโครงการตั้งเรียกว่า โรงทาน อันนี้ข้าพเจ้าซาบซึ้งมาก คือ โรงทาน หมายถึงคนที่ตกงาน ซึ่งตอนระยะหลัง ๆ มีคนตกงานแยะและเป็นชาวต่างจังหวัดมา มีความรู้สึกว่า หมดหวังในชีวิตที่หางานทำไม่ได้ ตกงาน แต่สามารถไปรับประทานที่โรงทานได้ อย่างน้อยมื้อหนึ่ง มื้อกลางวัน ก็ใครที่ไม่รู้ ไม่มีเงินติดเลยที่จะไปรับประทานที่ไหนก็ไปที่โรงทาน ซึ่งเป็นโครงการของกรมประชาสงเคราะห์ และทำติดต่อกันมาหลายปี ถ้าไปจะเห็นคนมารับบริการมากพอใช้แต่ไม่ใช่ว่าล้นหลามคือคนที่เขารู้สึกว่าเขาไปไหนไม่ได้จริง ๆ เขาไม่มีทางจริง ๆ เขาก็รู้ว่ากรมประชาสงเคราะห์ของประเทศไทยมีโรงทานจัดอาหารให้คนยากคนจนรับประทาน อย่างน้อยมื้อหนึ่งได้อิ่มและนอกจากนั้นสภาสังคมสงเคราะห์ก็ยังขยายการดำเนินงานมีนักจิตวิทยา นักกฎหมาย นักสังคมสงเคราะห์ ไปรับเป็นที่ปรึกษาให้กับคนที่รู้สึกหมดหวังในชีวิต ซึ่งมีจำนวนไม่น้อยที่แวะไปนั้น และก็ยังมีแพทย์ที่อาสาไปช่วยตรวจสุขภาพ และยังมีผู้คนที่ไปช่วยหุงหาอาหารบริการประชาชนที่นั่น และยังมีผู้มีกุศลจิตบริจาคเงินสิ่งของสมทบอีกในโครงการนี้ ข้าพเจ้าขอขอบพระคุณมากขอบพระคุณสภาสังคมสงเคราะห์ ขอบพระคุณคนไทยที่ไปช่วยเหลือเพื่อนร่วมชาติ ให้ได้มีความสุขใจขึ้นหน่อยหนึ่ง ในน้ำใจของคนไทยด้วยกันเมื่อไม่รู้มื้อนี้ จะไปหากินที่ไหนก็ไปได้ที่นั่นไปรับประทานที่นั่น

ข้าพเจ้าอยากจะเล่าถึงเมื่อที่ข้าพเจ้าไปภาคเหนือคราวที่แล้ว ก็ไปจัดตั้งโครงการหมู่บ้านบ้านเล็กในป่าใหญ่ เพราะได้ไปเห็นว่า ชาวไทยภูเขาตามพื้นที่ชายแดนต่าง ๆ โดยมากมักจะไม่มีที่ทำกินหรือว่าไม่มีบ้านพักก็เตร็ดเตร่ไปเรื่อย ๆ ข้าพเจ้าก็เลยขออนุญาตจากกรมป่าไม้ พื้นที่แต่ละแห่งที่เรียกว่า กลายเป็นไม่ใช่ป่าแล้วถูกตัดไปหมดแล้วนี่ ขอมาบ้างมาจัดตั้งหมู่บ้านโครงการบ้านเล็กในป่าใหญ่ เช่น ได้ตั้งขึ้นที่ดอยผ้าห่มปก อำเภอแม่อาย จังหวัดเชียงใหม่ แล้วก็รับชาวเขาเผ่าต่าง ๆ ที่จะมาอยู่ในบ้านนั้น แล้วเราก็จะสอนทุกอย่าง วิธีดำเนินชีวิตของเขา ให้เขาเป็นสมาชิกศิลปาชีพแล้วในที่สุดก็ให้เขาเป็นผู้ดูแลป่าไม้ด้วย ให้เป็นหูเป็นตาและการตั้งหมู่บ้านนี้ บางครั้งก็โชคดีกลายเป็นหมู่บ้าน หมู่บ้านชาวเขากลายเป็นหูเป็นตาในการขัดขวางเส้นทางของการค้ายาเสพติดด้วย คือเขาก็เป็นหูเป็นตาให้

และก็ยังตั้งที่บ้านหนองห้า ตำบลร่มเย็น จังหวัดพะเยา กรมป่าไม้ร่วมกับหน่วยบัญชาการทหารพัฒนา กองพลพัฒนา กองทัพภาคที่ ๓ ที่ ข้าพเจ้าจะทำอะไรได้ ถ้าไม่ได้ทางกองทัพคอยช่วยเหลืออยู่ตลอดเวลาก็ทำไม่ได้สำเร็จ ตอนหลังก็ได้รับความช่วยเหลือจากหลายหน่วยงาน ของทางรัฐบาล เช่น กองทัพภาคที่ ๓ เข้าไปช่วยจัดสร้างหมู่บ้าน ซึ่งบางหมู่บ้านนี่สูงมาก สูงจากระดับน้ำทะเล ถึง ๑,๕๐๐ เมตร ชื่อว่า ดอยผ้าห่มปก กลางคืนนี่จะหนาวจัดมาก และลมแรงมาก ซึ่งถ้าไม่ได้รับการช่วยเหลือชาวเขาแถวนั้นก็อยู่ไม่ได้ ก็จะลงมาที่พื้นราบ ข้าพเจ้าคิดว่าถ้าได้เขาอยู่ที่เดิมที่บนเขาเป็นหูเป็นตาให้กับประเทศไทย แล้วก็อยู่ที่เดิมดูแลป่าไม้ก็จะดีมาก เขาก็ไม่มาแย่งพื้นที่ทำมาหากินของคนพื้นราบ ก็อยู่ด้วยกันด้วยความสงบสุข โดยมากชาวไทยภูเขาที่เขาอาสาข้าพเจ้าขึ้นไปอยู่ในหมู่บ้าน ก็จะมีความสามารถ แต่เขาจะต้องผ่านการสาบานว่าจะเลิกตัดไม่ทำลายป่าจะเลิกการล่าสัตว์ และทางกรมป่าไม้ก็ช่วยจัดสรรที่ดินที่ไม่มีป่าแล้วนั่นนะ ให้เขาอยู่และให้ครอบครัวละ ๒ ไร่ แล้วก็นักเกษตรของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวจะเข้าไปอยู่ด้วย ช่วยแนะนำชาวเขาเหล่านั้น แล้วก็นักเกษตรที่เก่งของกรมวิชาการเกษตร ก็จะไปช่วยทุกหน่วยได้ ช่วยหมด ก็ได้ใช้พื้นที่ได้เกิดประโยชน์สูงสุด โดยเราจะทดลองปลูกพืชผักผลไม้เมืองหนาวที่ไม่เคยปลูกได้ในเมืองไทย ได้อยู่แห่งเดียวคือ ที่อ่างขาง คือ โครงการพระราชดำริของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว อ่างขางที่เชียงใหม่และก็ลองทดลองเลี้ยงสัตว์ที่ทนกับอากาศหนาวได้เย็นได้

ข้าพเจ้ามีความโชคดีเหลือเกินที่ได้รับความช่วยเหลือจากเพื่อน จากเมืองจีน จากสาธารณรัฐประชาชนจีน ก็จะส่งสุกรพันธุ์จินหัว ซึ่งน่าสนใจมากและก็รู้สึกว่าเนื้ออร่อย ชาวจีนเขาบอกทำแฮมอร่อยมาก และเขาก็ให้เป็ดพิเศษ เป็ดพันธุ์อี้เหลียง ซึ่งเขาบอกว่าเลี้ยงแค่ ๔๐ วัน ก็จะรับประทานได้ เขาบอกเป็ดนี้ได้ช่วยให้คนจีนรวยมาหลายรายแล้ว เป็ดพันธุ์อี้เหลียง เขาก็ถวายมาเพื่อช่วยในโครงการช่วยเหลือประชาชน และยังให้แพะนมอย่างดีมาอีกด้วย พันธุ์แพะนมอย่างดี และปีนี้ก็ทราบว่าทางจีนจะส่งไข่ห่านพันธุ์หัวสิงโต เห็นเขาว่า ห่านหัวสิงโตนี่ยังไม่มีที่ไหนเลย ใหญ่มาก และเนื้อดีอร่อยมาก เพื่อให้เพาะเลี้ยงเป็นอาหารโปรตีนสำหรับคนไทย

เมื่อข้าพเจ้าไปเยือนเมืองจีน ทางจีนเขาทราบว่าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวกับข้าพเจ้าพยายามยกระดับความเป็นอยู่ของราษฎรให้เขาอยู่ดีกินดีขึ้น เขาก็เต็มใจในฐานะที่เป็นมิตรประเทศที่จะช่วยเหลือทางด้านการเกษตรและทางด้านปศุสัตว์ และข้าพเจ้าก็ตั้งอีกอย่างหนึ่งขึ้นมา โดยใช้เงินของศิลปาชีพซื้อที่ดินมาก แต่ละแห่งตั้งโครงการฟาร์มตัวอย่าง เพราะทราบดีจากทางเพื่อนที่คุ้นเคยอยู่สหประชาชาติว่าต่อไป โลกเรา อาหารอาจจะขาดแคลนก็เป็นได้ ก็เลยคิดว่าถ้าแต่ละประเทศสามารถผลิตอาหารมากขึ้น ก็จะช่วยมากในอนาคตที่จะไม่ให้เกิดมีความอดอยากเกิดขึ้น ข้าพเจ้าก็เลยมีฟาร์มตัวอย่าง และอีกอย่างราษฎรที่มาหาและพูดว่าไม่มีงานจะทำ เรียนจบก็ไม่มีงานจะทำ ก็ได้มาอาศัยบรรจุเป็นคนงานของฟาร์มตัวอย่าง ในเวลาเดียวกันเขาก็ได้ดูว่าการเลี้ยงสัตว์ต่าง ๆ วิธีไหนบ้าง การเลี้ยงสัตว์ที่ถูกต้อง และเมื่อเขาออกไปแล้ว เขาก็สามารถที่จะเลี้ยงสัตว์ของเขาได้โดยถูกต้อง โครงการฟาร์มตัวอย่าง ก็ได้รับความช่วยเหลือจากองค์การของรัฐบาลมากมาย ทางปศุสัตว์ ได้รับความช่วยเหลือมากมาย ก็มีที่ภาคเหนือ คือบ้านขุนแตะ บ้านแม่ตุงติง ขุนแตะก็อำเภอจอมทอง แม่ตุงติง ก็อำเภอสะเมิงและตอนนี้พยายามจะเริ่มทำฟาร์มตัวอย่างที่อำเภอสวนผึ้ง จังหวัดราชบุรี หวังให้เป็นแหล่งผลิตอาหาร เป็นคลังอาหารที่จะหล่อเลี้ยงคนไทย จะไม่เป็นที่น่าหวาดเกรงว่าต่อไปอาหารจะแพงมาก และคนที่ยากจนจะลำบาก ถ้าตั้งคลังอาหารขึ้นตามที่ต่าง ๆ และอีกอย่างคนงาน ประชาชนก็ดีใจได้มารับจ้างทำงานเป็นจำนวนมาก แต่ละฟาร์มตัวอย่าง และก็เราก็จ่ายค่าแรงให้เขาดีเชียว เพื่อเขาได้ไปเลี้ยงครอบครัว ทีนี้ผู้ช่วยเหลือของข้าพเจ้าก็พูดบอกว่า ถ้าทรงจ่ายอย่างนี้ เดี๋ยวจะทำให้มูลนิธิศิลปาชีพขาดทุน ข้าพเจ้าก็บอกว่า ขออย่ามาพูดกับฉันเรื่องกำไรขาดทุนในการจัดทำโครงการ เพราะถึงแม้โครงการส่งเสริมศิลปาชีพจะขาดทุน แต่แผ่นดินจะมีกำไร แผ่นดินไทย เพราะการที่แผ่นดินมีคนที่มีงานทำ มีประชาชนที่มีความสุข มีความเป็นอยู่ที่ดี ก็เป็นของที่พวกเราต้องการกัน

และเมื่อข้าพเจ้าไปอยู่ที่ภาคใต้ ประชาชนก็มาหาเอง มาบอกว่าชาวประมงน้ำตื้น ที่เขาไม่มีเรือใหญ่ที่จะออกไปจับปลา ก็เคย อาชีพเขาคือว่าจับปลาที่น้ำตื้นหน่อยหนึ่ง เขาก็มาบอกว่าเดี๋ยวนี้ไม่มีปลาที่จะให้จับแล้ว เพราะว่าหมดแล้ว ข้าพเจ้าก็ปรึกษาผู้ที่มีความรู้ต่าง ๆ ที่ประชุมก็เสนอให้ลองทำปะการังเทียม ซึ่งห่างจากชายฝั่ง ๕ กิโลเมตร ระดับความลึกของน้ำก็ราว ๆ ๑๐–๑๕ เมตรก็ได้รับความช่วยเหลือจากส่วนราชการต่าง ๆ มาก เดี๋ยวนี้ก็สามารถวางปะการังเทียมที่จังหวัดปัตตานี ชายฝั่งจังหวัดปัตตานีได้เป็นจำนวนมาก ซึ่งต้องขอบพระคุณกรมประมง กรมป่าไม้ การรถไฟแห่งประเทศไทย การรถไฟแห่งประเทศไทยก็ช่วยเหลือเหลือเกินเอาโบกี้รถไฟที่เลิก ๆ ใช้แล้ว เอามาทิ้ง เป็นคล้าย ๆ ปะการังเทียม เพื่อให้หมู่ปลามาเกาะกัน ปลาเล็ก ๆ ได้มาใช้อาศัยได้ ปลาเล็กปลาน้อย ไม่งั้นก็จะต้องตายไป เพราะว่าทนคลื่นแรงลม คลื่นลมจัดไม่ได้ และกรมทางหลวงก็ช่วยสนับสนุนให้ท่อซีเมนต์ ขนาดใหญ่ที่ชำรุดจำนวนมากมาทิ้งใช้ทำปะการังเทียม ทั้งนี้ ทั้งนั้น ขอบพระคุณกองทัพเรือ และหน่วยนาวิกโยธิน ตำรวจน้ำ และสำนักงาน กปร.ที่ไปช่วยสนับสนุนงบประมาณในการดำเนินโครงการนี้ คิดว่าปีนี้ที่ข้าพเจ้าจะไป ก็คงจะสามารถรู้ได้ว่า ที่ทิ้งปะการังเทียมไปได้ผลไหม ก็คิดว่าคงได้ผล ปลาต่าง ๆ ก็คงจะมาเกาะกลุ่มในที่น้ำตื้นแถวนั้นบ้าง และขอบคุณประชาชนชาวจังหวัดปัตตานี นราธิวาส ที่นำเรือประมงมาร่วมในการวางปะการังเทียม วันนั้นที่ข้าพเจ้าไปดูที่ทิ้งปะการังเทียมเป็นรุ่นแรก ๆ ที่ชายหาดทะเลจังหวัดปัตตานี ประชาชนชาวปัตตานีก็มาชุมนุมกันมากมาย เพราะแต่ละคนก็มีปัญหาเช่นนี้ ประมงน้ำตื้น เขาบอกเขาไม่รู้จะหากินอย่างไรแล้ว แม้แต่ ไม่ใช่ไปจับปลาเอามาขายเท่านั้น มาแค่รับประทานก็หายาก ก็เลยช่วยกันคิด

และข้าพเจ้าก็อยาก จะ เนื่องในโอกาสที่อายุ ๗๐ ความจริงข้าพเจ้าก็เป็น ได้เป็นพระราชินีตั้งแต่ ก่อนอายุ ๑๘ และได้ทำงานรับใช้บ้านเมืองมา จนอายุ ๗๐ พอดี ก็นับว่าเป็นเวลานานพอสมควร ก็ขอบคุณทุก ๆ ท่าน ๆ ที่ช่วยเหลือสนับสนุนตลอดมา ทำให้มีกำลังใจ แม้ ๗๐ ก็ไม่รู้สึกตัวว่า ๗๐ เลย ยังพร้อมที่จะวิ่งเต้น (ทรงพระสรวล) ยังพร้อมที่จะวิ่งเต้นไปไหนต่อไหนเสมอเลย และธรรมดาก็เดินออกกำลัง พยายามให้เร็วที่สุดรักษาอนามัยให้ดี เพราะฉะนั้นก็ขอขอบพระคุณท่านทั้งหลายอีกครั้งหนึ่งที่ให้กำลังใจและช่วยเหลือตลอดมา ขอบคุณมาก